بخش عمده کردارهای بودایی، در حوزه اخلاق بودایی قرار دارد. دستورهای بودایی مجموعهای است از قواعد اخلاقی که وظیفه فرد را در قبال خود و دیگران معین میکند. قانون «اَهیمسا»، به معنای نیازردن خود و دیگران، محوریترین آموزه اخلاقی بودایی است. «پنج تعهد» اینگونه آغاز میشود: تعهد میکنم به خویشتنداری از آزار جانداران، دزدی، بیعفتی، دروغگویی و میخواری. حال آیا میتوان حقوق بشر را در دل این آموزهها نشان داد؟ آیا مادههای اعلامیه جهانی حقوق بشر با مطالبات اخلاق بودایی مطابقت دارند؟ آیا تأکید بر حقوق دیگری روی وظیفه دینی فرد پرده نمیکشد؟ نویسنده در این نوشتار، پاسخهای متفاوت دانشمندان بودایی را بررسیده است. وی همچنین نقدهای بوداییان بر اعلامیه جهانی حقوق بشر را نیز ارائه میکند.