دانشجوی دکتری عرفان، پژوهشکده امام خمینی (ره) و انقلاب اسلامی
چکیده
این مقاله برخی از آموزههای اصلی منسوب به ذوالنون مصری (متوفای 245 ه.ق./859-860 م.) از شخصیتهای برجسته در عصر شکلگیری سنت تصوف را بررسی میکند. این آموزهها در قالب انبوهی از کلمات که در تصنیفات صوفیان، در فرهنگنامههای سیره، و در دیگر منابع گوناگون اسلامی به ذوالنون نسبت داده شده، انعکاس یافته است، به گونهای که همهٔ این آثار به سدههای میانه تعلق دارد. این مقاله، مسائل تاریخی مربوط به شخصیت ذوالنون مصری را مطرح میکند و در این زمینه، به طور خاص، درباره گرایشهای باطنی که در نوشتههای مختلف به او نسبت داده شده، بحث میشود.