ORIGINAL_ARTICLE
گفت وگو با دکتر محمدعلی بیوککارا
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66716_9d2ef5039f4f7a58c461ebbd7e1e7ac9.pdf
2013-07-23
7
23
وحید
ستارزاده
v.sattarzade@urd.ac.ir
1
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
رابطه تمدن و معنویت از نگاه قرآن
بررسی موضوع رابطه تمدن و معنویت از منظر قرآن کریم، از تحقیقات بایستهای است که برای پیریزی تمدن علوی و زمینهسازی برای ایجاد تمدن مهدوی اهمیت فوقالعادهای دارد. در این مقاله به دو پرسش پاسخ میدهیم: نخست اینکه آیا از منظر قرآن، دستیابی به تمدن، بدون توجه به معنویت امکانپذیر است؟ اگر پاسخ مثبت باشد، آیا چنین تمدنی پایدار، مطلوب و سودمند است؟ به نظر نگارنده، بدون توجه به معنویت نیز دستیابی به تمدنِ تکبعدی، امکانپذیر ولی ناپایدار و برای دنیا و آخرت مردمان ناشایسته است. تمدن بدون معنویت، نه تنها نمیتواند آدمی را رستگار کند بلکه گاه موجب دور شدن آدمی از سعادت دنیوی و اخروی میشود. در تمدنی که بر پایه معنویت بنا نشود، برخی از نمادهای تمدنی همانند معماری، توسعه صنعتی، کشاورزی و ... قابل دستیابی است ولی تمدن جامع، تنها در سایه توجه به معنویت و با عنایت به عقاید حقه حاصل میشود. در این مقاله، برای اثبات نظریه یادشده به مهمترین تمدنهایی که قرآن از آن سخن گفته و سرنوشت تمدنهای مذکور اشاره خواهیم کرد.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66733_ce5665debfb5b367e8f609630984c493.pdf
2013-07-23
23
42
قرآن
تمدن
معنویت
قوم ثمود
تمدن مصر
محمدعلی
محمدی
aqamohammadi@gmail.com
1
مربی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و دانشجوی دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب
AUTHOR
قرآن کریم.
1
ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد (1416). مقدمة ابن خلدون، به کوشش: على عبد الواحد، قاهرة: دار نهضة مصر.
2
ابن واضح یعقوبی، أحمد بن أبی یعقوب (بیتا). تاریخ یعقوبی، بیروت: دار صادر.
3
ابنعاشور، محمد بن طاهر (1400). التحریر والتنویر، بیروت: مؤسسة التاریخ.
4
ابن منظور، محمد بن مکرم (1414). لسان العرب، الطبعه الثالثه، بیروت: دار صادر.
5
ابوالفتوح رازى، حسین بن على (1408). روض الجنان و روح الجنان فى تفسیر القرآن، مشهد: بنیاد پژوهشهاى اسلامى آستان قدس رضوى.
6
الیاس، آنتون؛ الیاس، ادوارد ا. (1979). قاموس الیاس العصری، قاهره: شرکت دار الیاس العصریه.
7
بیومی، مهران (1383). بررسی تاریخی قصص قرآن، ترجمه: مسعود انصاری، تهران: علمی و فرهنگی.
8
پیرو، آلن (1366). فرهنگ علوم اجتماعى، ترجمه: باقر ساروخانى، تهران: کیهان.
9
جعفری، یعقوب (1376). تفسیر کوثر، چاپ اول، قم: انتشارات هجرت.
10
دورانت، ویل (1378). تاریخ تمدن، ترجمه: احمد آرام و دیگران، تهران: انتشارات علمى و فرهنگى.
11
دروزة، محمد عزت (1383). التفسیر الحدیث، قاهره: دار إحیاء الکتب العربیة.
12
دهخدا، علیاکبر و دیگران (1373). لغتنامه، تهران: انتشارات دهخدا.
13
راغب اصفهانى، حسین بن محمد (1412). المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: صفوان عدنان داودى، الطبعة الاولی، دمشق: دار العلم الدار الشامیة.
14
روحالامینی، محمود (1377). زمینه فرهنگشناسی، انتشارات مهدی.
15
زمخشری، محمود بن عمر (1977). الکشاف عن حقائق التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التنزیل، بیروت: دار الفکر.
16
زناتی، أنور محمود (2006). معجم المصطلاحات الاسلامیة، مکتبة النهضة المصریة.
17
سبزواری نجفی، محمد بن حبیب الله (1419). ارشاد الاذهان الى تفسیر القرآن، الطبعه الاولی، بیروت: دار التعارف للمطبوعات.
18
سیاح، احمد (1372). فرهنگ دانشگاهی، عربی به فارسی، تهران: انتشارات اسلام.
19
سید قطب بن ابراهیم شاذلی(1412). فى ظلال القرآن، چاپ هفدهم، بیروت: دار الشروق.
20
شاهمرادی، علی (1384). تاریخ یهود از تشکیل سلطنت تا تجزیه آن، چاپ اول، زنجان: انتشارات نیکان کتاب.
21
شایسته، فریدون (1381). «تمدن و فرهنگ مصر باستان در چشمانداز تاریخ»، در: مجله رشد آموزش تاریخ، ش10، ص19-23.
22
صدوق، محمد بن على بن حسین بن بابویه قمى (1395). کتاب کمال الدّین و تمام النّعمة، الطبعة الثانیة، قم: انتشارات دار الکتب الاسلامیه.
23
طباطبایی، سید محمد حسین (1393). المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت: اعلمى.
24
طبرسى، فضل بن حسن (1406). مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: دار المعرفة.
25
طبیبیان، سید حمید (1378). فرهنگ فرزان فارسى ـ عربى، تهران: نشر فرزان.
26
طیب، سید عبد الحسین (1378). أطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران: انتشارات اسلام.
27
على، جواد (1976). المفصل، بیروت: دار العلم للملایین.
28
قرطبى، محمد بن احمد (1364). الجامع لأحکام القرآن، چاپ اول، تهران: انتشارات ناصر خسرو.
29
قمى، على بن ابراهیم (1367). تفسیر قمى، تحقیق: سید طیب موسوى جزایرى، چاپ چهارم، قم: دار الکتاب.
30
کتاب مقدس (1357). ترجمه خاچیکی، سارو، بینا.
31
کوروفکین، فئودور (1359). تاریخ شرق باستان، ترجمه: غلامحسین متین، چاپ ششم، انتشارات اخگر.
32
گولد، جولیوس (1384). فرهنگ علوم اجتماعى، مترجم: باقر پرهام، تهران: نشر مازیار.
33
لوبن، گوستاو (1334). تمدن اسلام و عرب، ترجمه: محمدتقی فخر داعی گیلانی، تهران: بنگاه مطبوعاتی علیاکبر علمی.
34
ماله، آلبر؛ ژول، ایساک (1342). تاریخ ملل شرق و یونان، ترجمه: عبدالحسین هژیر، انتشارات عطار.
35
مجلسی، محمد باقر (1403). بحار الانوار الجامعة لدرر أخبار الائمة الاطهار، بیروت: دار الوفاء.
36
مصطفوى، حسن (1360). التحقیقفیکلماتالقرآنالکریم، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
37
مکارم شیرازى و دیگران (1375). تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیة.
38
منتظرالقائم، اصغر؛ سلیمانی، زهرا (1388). «توسعه و تمدنسازی در حکومتهای دینی»، در: فصلنامه تاریخ در آیینه پژوهش، س6، ش4، ص65-84.
39
میبدى، رشید الدین احمد بن ابى سعد (1371). کشف الأسرار و عدة الأبرار، تهران: انتشارات امیرکبیر.
40
هاشمی رفسنجانی، اکبر و جمعى از محققان (1385). فرهنگ قرآن، قم: بوستان کتاب.
41
هاشمى رفسنجانى، اکبر و جمعى از محققان (1379). تفسیر راهنما، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى حوزه علمیه قم.
42
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی و نقد رویکردهای مختلف به همزیستی ادیان
امروزه با جهانی شدن ارتباطات، موضوع همزیستی فرهنگها و ادیان و تلاش برای کاهش خشونت بیش از پیش اهمیت یافته است. همزیستی انسانها، با هر عقیده و ملیت، و پرهیز از خشونت و جنگ یکی از نیازهای اساسی جهان امروز است. از اینرو بررسی رابطه دین و همزیستی، به خصوص دین اسلام که امروزه با افزایش قدرت گروههای سیاسی مذهبی بیشتر مورد توجه قرار گرفته، اهمیت بیشتری یافته است. بیشتر نظریههای کلاسیک در حوزه جامعهشناسی دین بر وجود رابطه بین دین و خشونت تأکید دارند، اما در دهههای اخیر با تحقیقات جدید، این پارادایم محل تردید واقع شده است. در این مقاله، نظریههای مختلف در حوزه دین و همزیستی و تکثرگرایی به روش توصیفی و تبیینی بررسی، تحلیل و نقد شده است. در نهایت مدل مطلوب در همزیستی ادیان از نظر اسلامی یا به عبارتی برای جوامع اسلامی پیشنهاد شده است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66734_6d19484045278967fae19c512e88400d.pdf
2013-07-23
43
68
ادیان
همزیستی
شکیبایی
تکثر فرهنگی
خشونت
اسلام
گفتوگو
یونس
نوربخش
ynourbakhsh@ut.ac.ir
1
استادیار گروه جامعهشناسی دانشگاه تهران.
AUTHOR
قرآن کریم.
1
آروین، بهاره (1387). «گرایشهای دینداری در جامعه ایران»، در: صالحی امیری، سید رضا، مسائل اجتماعی دین در ایران، تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، ص139-163.
2
اسمارت، نینیان (1383). تجربه دینی بشر، ترجمه: محمد محمدرضایی و ابوالفضل محمودی، تهران: سمت.
3
اصلان، عدنان (1385). پلورالیسم دینی، راههای آسمان، کثرت ادیان از نگاه جان هیک و سید حسین نصر، ترجمه: انشاءالله رحمتی، تهران: نقش جهان.
4
بارنز، هری المر؛ بکر، هوارد (1384). تاریخ اندیشه اجتماعی از جامعه ابتدایی تا جامعه جدید، ترجمه: جواد یوسفیان و علیاصغر مجیدی، تهران: امیرکبیر.
5
باینگانی، بهمن (16/3/1389)
6
http://sociologyofiran.com/index.php?option=com_content&task=view&id=957&Itemid=45
7
پوپر، کارل (1948)، ترجمه عزتالله فولادوند، در:
8
http://sociologyofiran.com/index.php?option=com_content&task=view&id=852&Itemid=65
9
پویا، عباس (1386). شکیبایی، دموکراسی و حقوق بشر، تهران: عرفان.
10
جلیلی، هادی (1383). تأملاتی جامعهشناسانه درباره سکولار شدن، تهران: طرح نو.
11
جهانبگلو، رامین (1380). تفاوت و تساهل: گفتارهایی در تفکر سیاسی معاصر، تهران: نشر مرکز.
12
دیویس، چارلز (1387). دین و ساختن جامعه: جستارهایی در الاهیات اجتماعی، ترجمه: حسن محدثی و حسین بابالحوائجی، تهران: یادآوران.
13
سراجزاده، سید حسین (1383). چالشهای دین و مدرنیته: مباحثیجامعهشناختی در دینداری و سکولار شدن، تهران: طرح نو.
14
کاظمی، عباس و فرجی، مهدی (1388). سنجههای دینداری در ایران، تهران: انتشارات جامعه و فرهنگ.
15
لاک، جان (1377). نامهای در باب تساهل، ترجمه: شیرزاد گلشاهی کریم، تهران: نشر نی.
16
محمدی، مجید (1382). دین و ارتباطات، تهران: انتشارات کویر.
17
مرشدی، ابوالفضل (1387). «از عرفی شدن تا چندگانه شدن: مروری بر آرای پیتر برگر در مورد فرآیند عرفی شدن»، در: صالحی امیری، سید رضا، مسائل اجتماعی دین در ایران، تهران: پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، ص105-135.
18
همیلتون، ملکم (1377). جامعهشناسی دین، ترجمه: محسن ثلاثی، تهران: تبیان.
19
هیک، جان (1383). مباحث پلورالیسم دینی، ترجمه: عبدالرحیم گواهی، تهران: تبیان.
20
Berger, Peter L. (1967). Sacred Canopy; Elements of a Sociological Theory of Religion, Anchor Books, Doubleday.
21
Edgar F. Borgatta & Rhonda Montgomery (2000). Encyclopedia of Sociology, New York: Second Edition.
22
Habermas, J. (2007a). Ein Bewusstsein von dem, was fehlt. In: http://www.nzz.ch/2007/02/10/li/articleEVB7X.html
23
Kant, Immanuel (1999). Was ist Aufklärung: Ausgewählte kleine Schriften, Hamburg: Hrg. Von Horst D. Brandt.
24
Levin, J. S. (1996). Religion in Aging and Health: The Original Foundations and Methodological Frontiers, ASAGE Pub. Inc.
25
Luhmann, Niklas (2000). Die Religion der Gesellschaft, Frankfurt A. M.: suhrkamp.
26
Mensching, G. (1996). Toleranz und Wahrheit in der Religion, U. toruschka (Herg.), Weimar/halle S. 43- 44.
27
Nasr, Sayyed Hossein (1989). Knowledge and Sacred, State University of New York Press, Albany.
28
Schillebeeck, Edward (2006). Religion und Gewalt, Tübingen, ohne Jahr.
29
Schlette, H. R. (1977). “Toleranz”, in: Zur Geschichte der Toleranz und Religionsfreiheit, Darmstadt: Heinrich Lutz (Hrg.)
30
Schumann, Olaf (1997). “Das Studium fremder Religionen innerhalb des Theologiestudiums”, In: Zwischen Regionalität und Globalisierung, Theodor Ahrens, Hamburg: Verlag an der Lottbek, pp. 347-369.
31
Schwaabe, Christian (2008). “Die Religiosität der Gesellschaft: Systemische und lebensweltliche Kontexte des spätmodernen, Zwangs zur Häresie”, in: Hildebrandt, Mathias / Brocker, Manfred (Hrsg.), Der Begriff der Religion: Interdisziplinäre Perspektiven, Wiesbaden, S. 197-225.
32
Smith, Wilfred Cantwell (1991). The Meaning and End of Religion, foreword by John Hick, Minneapolis: Fortress Press.
33
Wieße, Wolfram (2009). Theologie im Plural, Hamburg: Wax Mann.
34
ORIGINAL_ARTICLE
اخلاق و دین
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66735_4a01caa731d09b077a68efaf317891b8.pdf
2013-07-23
69
96
لیندا
زاگزبسکی
1
استاد دانشگاه آکسفورد گروه فلسفه دین
LEAD_AUTHOR
امیر
قربانی
2
دانشجوی دکتری دین پژوهی دانشگاه ادیان و مذاهب
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مفهومشناسی بدعت و بدعتگذاران نزد عالمان شیعی و سنی
بدعت را تمامی فرق اسلامی، به پیروی از کتاب و سنت، حرام میدانند. پیروی از هوای نفس، کتمان حق، افترا و ... که در آیاتی از قرآن، مذمت شده، در روایات، به بدعت در دین تفسیر شده است. در سنت، افزون بر زشتشماری این عمل و اشاره به خطرهای آن در دنیا و آخرت، بدعتگذار، ملعون خوانده شده و تأکید گردیده که اعمال وی نیز پذیرفته نیست. با این همه، چون ماهیت بدعت به درستی روشن نشده، در شناخت و مبارزه با آن، گاه افراط شده و گاه تفریط. مقاله حاضر بر آن است تا جوانب موضوع را بررسی و پس از بیان معنای لغوی و اصطلاحی واژه «بدعت»، به آیات و روایات موجود در این زمینه پرداخته، مصداقهایی از بدعت را ارائه دهد. سپس ضمن نقد برخی از دیدگاهها، بهترین دیدگاه و تعریفی که تاکنون از بدعت شده را نتیجه گرفته تا بسیاری از مواردی را که به عنوان بدعتهای رایج در میان جوامع اسلامی بیان شده از شمول این مفهوم خارج کند.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66736_3524713484736f3dd2dc25d7114ec43d.pdf
2013-07-23
97
120
دین
بدعت
نوآوری
تقسیم بدعت
محمدرضا
ملانوری
1
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته شیعه شناسی
AUTHOR
قرآن مجید.
1
ابن ابی یعلی، ابو الحسین محمد (بیتا). طبقات الحنابله، بیروت: دار المعرفة.
2
ابن الاثیر، محمد (1367). النهایة فی غریب الحدیث والاثر، قم: مؤسسه اسماعیلیان.
3
ابن الاثیر، محمد (1403). جامع الاصول من احادیث الرسول، تحقیق: عبد القادر الاناووط، الطبعه الثانیه، بیروت: دار الفکر.
4
ابن تیمیه، احمد (1374/1954). مجموعة التفسیر، به کوشش: عبد الصمد شرف الدین، بمبئی. العسقلانی، ابن حجر (1402). فتح الباری، به شرح صحیح البخاری، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
5
ابن عبد السلام، عبد العزیز (1400/1980). قواعد الاحکام، به کوشش: طه عبد الرئوف سعد، بیروت.
6
ابن منظور، ابوالفضل جمال الدین محمد بن مکرم (1405). لسان العرب، قم: ادب حوزه.
7
الاشتیانی، محمدحسن (1403)، بحر الفوائد، قم.
8
باقری، جعفر (1994). البدعة، معاونة الثقافیة للمجمع العالمی لاهل البیت (ع)، چاپ اول، بیجا.
9
البخاری، ابو عبد الله محمد بن اسماعیل بن ابراهیم (1401). صحیح البخاری، بیروت: دار الفکر.
10
البخاری، ابو عبد الله محمد بن اسماعیل بن ابراهیم (1401). صحیح البخاری، بیروت: دار الفکر.
11
الجزری، محمد بن الاثیر (1403). جامع الاصول فمن احادیث الرسول، تحقیق: عبد القادر الارناووط، الطبعة الثانیة، بیروت: دار الفکر.
12
حوی، سعید (1412). الاساس فی السنة وفقهها (العقائد الاسلامیة)، الطبعة الثانیة، السعودیة: دار الاسلام.
13
الدارمی، سنن الدارمی
14
دائرة المعارف الاسلامیة، یصدرها باللغة العربیة: احمد الشنتاوی، ابراهیم زکی خورشید، عبد الحمید یونس، یراجعها من قبل وزارة المعارف د. محمد مهدی علّام، بیروت: دار المعرفة.
15
دهخدا، علیاکبر (1377). لغتنامه، چاپ دوم، تهران: مؤسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.
16
الرضی، ابوالحسن محمد (1421). نهج البلاغه، چاپ اول، قم: مؤسسه انصاریان.
17
الزبیدی، محب الدین ابو فیض السید محمد مرتضی الحسینی (1306). تاج العروس، بیروت: دار الفکر.
18
زینو، محمد بن جمیل (1410). العقیدة الاسلامیة من الکتاب والسنة الصحیحة، چاپ دوازدهم.
19
السبحانی، جعفر (1413). بحوث فی الملل و النحل دراسة موضوعیة مقارنة للمذاهب الاسلامیة، الطبعة الثانیة، قم: لجنة ادارة الحوزة العلمیة.
20
السمرقندی، عبدالله بن عبد الرحمن الدارمی (1987). سنن الدارمی، بیروت: دار الکتاب العربی.
21
الشاطبی، ابو الاسحاق (1418). الاعتصام، بیروت: دار المعرفة.
22
طباطبایی، سید محمدحسین (1374). ترجمه تفسیر المیزان، قم: دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه.
23
الطریحی، فخر الدین (1395). مجمع البحرین، تهران: مکتبة الرضویة.
24
العاملی (شهید اول)، محمد بن مکی (1369). القوائد والفوائد، قم: مکتبة الداوری.
25
العاملی، جعفر مرتضی (1408). المواسم و المراسم، معاونة العلاقات الدولیة فی منظمة الاعلام الاسلامی، الطبعة الثانیة، تهران.
26
عز بن عبد السلام (1400). قواعد الاحکام فی مصالح الانام، به کوشش: طه عبد الرئوف سعد، بیروت.
27
الفراهیدی، ابو عبد الرحمن الخلیل بن احمد (1409). العین، تحقیق: مهدی المخزومی و ابراهیم السامرائی، الطبعة الثانیة، دار الهجرة.
28
الفیومی، احمد بن محمد بن علی المقری (1405). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، الطبعة الاولی، قم: دار الهجرة.
29
القمی، الشیخ عباس (1363). سفینة البحار ومدینة الحکم والآثار، ایران: انتشارات فراهانی، مکتبة سنایی.
30
مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی (1403). بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار، الطبعة الثانیة، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
31
نائینی، محمد حسین (1404). فوائد الاصول، موسسه النشر الاسلامی.
32
النجدی، سلیمان بن سحمان (1342). الهدایة السنیه والتحفة الوهابیة النجدیه، الطبعه الاولی.
33
النجدی، سلیمان بن سحمان (1342). خلاصة الکلام، دار الفکر.
34
نراقی، احمد بن محمد مهدی (1417). عوائد الایام، تحقیق: مرکز الابحاث والدراسات الاسلامیة، الطبعه الاولی، قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
35
النووی، أبو زکریا محیی الدین یحیى بن شرف (1367). تهذیب الاسماء واللغات، قسم اللغات، تهران: منشورات مکتبة الاسدی.
36
الهندی، علاء الدین علی المتقی بن حسام الدین (1413). کنز العمال فی سنن الاقوال والافعال، تحقیق: صفوة السقا وبکری حیاتی، بیروت: موسسة الرسالة.
37
ORIGINAL_ARTICLE
تفسیر قرآن منسوب به امام عسکری
درباره تفسیر منسوب به امام حسن عسکری (ع) تاکنون پژوهشهای متعددی در قالب کتاب و مقاله منتشر شده است. عمده حجم این آثار به بررسی سند این تفسیر اختصاص یافته و نویسندگان کمتر به بررسی و تحلیل محتوای آن پرداختهاند؛ اگر هم به محتوا نظر کردهاند بیشتر در پی دستیابی به شواهدی بر تأیید یا رد انتساب آن به امام عسکری (ع) بودهاند. ترجمه مقاله حاضر از این جهت که نویسنده بحث کمتری را به بررسی سند اختصاص داده و عمده بحث خود را بر تحلیل محتوای این تفسیر متمرکز ساخته، آن هم از نگاه یک پژوهشگر بیرونی و خاورشناس، برای خوانندگان و پژوهشگران فارسیزبان مغتنم است. بدیهی است که ترجمه مقاله دلیل بر موافقت مترجم با همه تحلیلهای نویسنده نیست.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66737_9b65f76adf5734d43bb784f89d356588.pdf
2013-07-23
121
148
مایر ام.
براشر
1
LEAD_AUTHOR
محمد حسن
محمدی مظفر
mhmozaffar@gmail.com
2
استادیار پژوهشکده دانشگاه ادیان و مذاهب
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مروری کوتاه بر تاریخ و باورهای فرقۀ مرشدیه در سوریه
هدف این مقاله مروری کوتاه بر تاریخ و باورهای دینی فرقۀ مرشدیه است؛ گروهی که کمابیش در تاریخ نوپاست و آنطور که باید و شاید تاکنون بررسی نشده است. توصیفها و بررسیها [دربارۀ این فرقه] تنها تا سال 1946 را پوشش دادهاند و/ یا به شدت انتزاعی بودهاند. در این مقاله میکوشم بر پایۀ منابع مکتوب و کارهای میدانیای که تا سال 2010 انجام شده، به تشریح تاریخ این فرقه در حکم یک جماعت دینی مستقل، که در اصل انشعابی از علویه است، بپردازم. مرشدیه جماعت دینی نوپدیدی در کشور سوریه است که در اواخر قرن بیستم میلادی به عنوان گروهی انشعابیافته از فرقۀ علوی/ نُصیری ظهور کرد. هیچ آمار رسمیای دربارۀ تعداد اعضای این گروه در دست نیست، امّا بنا بر گزارشهای مختلف میتوان تقریباً 300000 نفر[i] را که بیشتر در غرب سوریه، ایالتهای لاذقیه، طرطوس، حُمص و در برخی از حومههای دمشق مانند (جُبَر، مأمونیه و ...) زندگی میکنند، تخمین زد.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66738_55f9b6d75c273fe527d692ccaaf448dd.pdf
2013-07-23
149
168
مرشدیه
سلمان/سلیمان المرشد
مجیب المرشد
نورالمضی المرشد
ساجی المرشد
عشیره غساسنه
تناسخ
دمیتری
سِوروک
1
LEAD_AUTHOR
محمد حسین
محمدپور
2
کارشناس ارشد ادیان و عرفان و پژوهشگر بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی
AUTHOR
سید علی
بلند نژاد
3
دانشجوی ارشد ادیان و عرفان و پژوهشگر بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی
AUTHOR
شکعه، مصطفی (1411/1991). اسلام بلا مذاهب، الطبعه الثامنه، لبنان: الدار المصریه اللبنانیه.
1
معروف، محمد (2003). ایام عشتها، بیروت: ریاد الرایس.
2
Al-Adhani, S. (1988). Kitab al-Sulaymaniyya, Beirut: Dar Li Ajl ai-Marifa.
3
Belgrave, R. (1946). "A Visit to Sheikh Sulaiman Murshid, the Alawite Lord", in: Journal of the Royal Central Asian Society. Vol. xxx III.
4
Dakar, Jurj (1947). Mudda'I al-uluhiyya fi l-qarn al-ishrin aw Sulayman Murshid, the Rabb al-Jawba, Latakia.
5
Dussaud, R. (1900). Histoire et Religion des Nusairis, Paris: Librairie Emile Bouillon.
6
Franke, Patrick (1994). Gottliche Karriere eines syrischen Hirten: Sulaiman Murshid und die Anfange der Murshidiyya, Berlin: Klaus Schwarz Verlag.
7
Halm, H. (1982). Die islamische Gnosis, Munchen/Zurich: Artemis Verlag.
8
Jonas, H. (1999). Gnosis, Die Botschaft des fremden Gottes, Frankfurt: Insel Verlag.
9
Nur al-Mudi al-Murshid, Lamahat.
10
Nur al-Mudi al-Murshid, Muhawarat Hawl al-Murshiyya.
11
Seal, P. (1990). Asad of Syria: The Struggle for the Middle Eas, Berkeley/Los Angeles: University of California Press.
12
Strothmann, R. (1950). “Die Nusairi im heitigen Syrien”, in: Nachrichten der Akademie der Wissenschaften in Gottingen aus dem Jabre, phil.-histor Klasse.
13
Tlas, M. (2004). Mirat Hayati, vol 4, Damascus: Dar Tlas.
14
Weulersse, J. (1940). Le Pays des Alaouites, Tours: Arrault & Ciz, Maitres Imprimeurs.
15
Yaffe, G. (1993). “Suleiman al-Murshid: Beginnings of an Alawi Leaderˮ, in: Middle Eastern Studies, Vol. 29, No. 4.
16
ORIGINAL_ARTICLE
معرفی کتاب آتوریته معرفتی
این اثر زاگزبسکی یک طرح معرفتشناسی دینی است که باید آن را بدیل طرح «تضمین به جای توجیه» پلانتینگا یا طرح «توجیه زاید» آلستون در دفاع از باور دینی در نظر گرفت. زاگزبسکی در امتداد معرفتشناسی برونگرای فضیلتمحور خود، در این کتاب برای اثبات باورهای اخلاقی و دینی طرحی نو درمیاندازد. البته طرح جدید او بر دوش طرح پیشین او استوار است. طرح پیشین وی با عنوان معرفتشناسی فضیلتمحور و همینطور «اخلاق فضیلتِ انگیزشمحورِ الگوگرا» در ایجاد بخش اول طرح فعلی او نقش مهمی دارند. بخش اول طرح فعلی او عبارت است از «اعتماد به معرفت و عواطف دیگران» که با تکیه بر طرحهای قبلی خود میتواند آن را اثبات کند. وی در طرح جدید خود دفاعی متمایز از اخلاق و دین بر عهده گرفته است. دفاع او از راه اثبات آتوریته معرفتی باورهای اخلاقی و دینی است. او برای این کار از راه اعتماد طبیعی به خود آغاز میکند و سپس اعتماد معرفتی و عاطفی به دیگران را به طور منطقی نتیجه میگیرد. قدم بعدی او گذار از اعتماد معرفتی به آتوریته معرفتی گواهی و آتوریته معرفتی اجتماع است. هدف او آن است که اثبات کند از نظر معرفتشناسی کاملاً بجاست که انسان گواهی اخلاقی یا جماعت دینی را برای خود به منزلۀ منبع آتوریته معرفتی یا عملی در نظر بگیرد و از آن تقلید کند.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_66739_ff542c8ce5ad1d9e53d0efbf118e7797.pdf
2013-07-23
169
191
نعیمه
پور محمدی
1
استادیار پژوهشکده ادیان و مذاهب وابسته به دانشگاه ادیان و مذاهب
LEAD_AUTHOR