ORIGINAL_ARTICLE
علتها و زمینههای رویکرد جرج جرداق مسیحی به زندگانی امام علی (ع) و نهجالبلاغه
چکیده جرج سجعان جرداق، پژوهشگر، مؤلف، شاعر، نمایشنامهنویس، روزنامهنگار و ادیب برجسته مسیحی است. خانواده او به سبب همجواری با شیعیان جنوب لبنان، متأثر از مذهب شیعه و دوستدار آن بودهاند. ایشان چنان دلبستگی به امام علی(ع) داشته که سردر خانه را به جمله «لا سیف الا ذوالفقار، لا فتی الّا علی» مزین کرده بودند. جرج توسط برادر با نهج البلاغه آشنا و در همان اوان کودکی، دلباخته امام(ع) و گفتههایش شد و بسیاری از سخنان حضرت را به ذهن سپرد. به قول خودش پس از پایان تحصیل در پی فرصتی بود تا دینش را به امام(ع) ادا کند. بدین علت دست به نگاشتن کتابی درباره زندگانی امام(ع) زد؛ پنج جلد کتاب با عنوان امامعلی(ع) صدای عدالت انسانی که بیانگر زوایای گوناگون شخصیتی آن امام همام میباشد. این کتاب ارزشمند و بیبدیل تاکنون در میلیونها نسخه به زبانهای عربی، فارسی، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و اردو، منتشر شدهاست. نویسنده مقاله در پی اثبات این مسأله است که هرچند خانواده، زادگاه، محیط و حسّ قومیت عربی در رویآوری او به سمت و سوی شخصیت و نگاشتههای امام(ع) بیتأثیر نبوده امّا ذوق ادبی خود جرج و اندیشههای ناب امام(ع) و جامعیت آنها که در منتهای فصاحت و بلاغت نگاشته شده، مهمترین سبب این کار بوده است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115363_98d59d94fe7f661cc258baf4f55ab806.pdf
2020-08-22
5
15
امام علی(ع)
نهج البلاغه
جرج جرداق
حسن
فضل
hf_1967_t@yahoo.com
1
دانشآموخته دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشگاه آزاد، مشهد.
LEAD_AUTHOR
منابع
1
«آشنایی با دیدگاههای استاد جرج جرداق مؤلف کتاب الامام علی: صوت العدالة الانسانیة» (1376). در: پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی، ش2، ص6-8.
2
الویری، محسن (1379-1380). «نقد و بررسی کتاب الامام علی j: صوت العدالة الانسانیة»، در: نامه علوم انسانی، ش4 و 5، ص16-41.
3
«کاش شیعی احساس خطر کند»، در: Etedal.ir/tnews.ir/news/244911136058.htmi، آخرین دسترسی: 12/8/93.
4
باستان، سید خلیل (1386). «نگاهی به کتاب روائع نهجالبلاغه»، در: پژوهشهای نهجالبلاغه، ش21 و 22، ص196-198.
5
«جرج جرداق مسیحی امّا عاشق علی j،در:www.aftabir.com/lifestyle/view142044، آخرین دسترسی: 12/8/93.
6
جرداق، جرج (1350). مرانید که نوحهگرند، ترجمه: جلالالدین فارسی، تهران: مفید.
7
جرداق، جرج (1356). شگفتیهای نهجالبلاغه، ترجمه و نگارش: فخرالدین حجازی، تهران: بعثت.
8
جرداق، جرج (1373). «گفتوگویی با ادیب شاعر جرج جرداق»، ترجمه: حمیدرضا آژیر، در: مشکوه، ش45، ص113-126.
9
جرداق، جرج (1388). امام علی j: صدای عدالت انسانی، ترجمه و توضیحات: سید هادی خسروشاهی، قم: امام عصر f، چاپ دوازدهم.
10
جرداق، جرج (1389). امام علی j: صدای عدالت انسانی، ترجمه: محمدعلی سلطانی، تهران: پنجره، چاپ اوّل.
11
جرداق، جرج (1391). «نگاهی به انشای عالی نهجالبلاغه»، ترجمه: سید هادی خسروشاهی، در: انشا و نویسندگی، ش21، ص5-9.
12
خسروشاهی، سید هادی (1355). «سخنی درباره نهجالبلاغه (2)»، در: درسهایی از مکتب اسلام، س17، ش5، ص16-18.
13
«مرجعیون»، در: Fa.wikipedia، آخرین دسترسی: 12/8/93.
14
«مسافرت جرج جرداق مؤلف کتاب الامام علی j: صوت العدالة الانسانیة به ایران» (1375). در: پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی، ش1، ص22-23.
15
ORIGINAL_ARTICLE
تبیین و تحلیل دیدگاه محمدکاظم هزارجریبی درباره عرفان و فلسفه
محمدکاظمبنمحمدشفیع هزارجریبی (متوفای 1236ق) از دانشمندان شیعی در اواخر دورۀ زند و اوایل دورۀ قاجار است. وی آثار بسیاری در علوم دینی بهویژه علم کلام نگارش کرده است. بیشتر آثار هزارجریبی تصحیح و احیا نشده و منظومه فکری ایشان تبیین نگردیده است. هزارجریبی با فلاسفه و عرفا بهشدت مخالفت میکند و در نقد آنها گاهی از اعتدال خارج شده و به افراط میگراید. وی عرفا و فلاسفه را گمراه دانسته و خطر آنها را بر دین عظیم میشمارد. در آثارش گاهی شخصیتهایی از آنها را (مانند ابنسینا و ابنعربی) نام برده و نقد و لعن میکند. گاهی حکایتهایی از آنها را که در برخی تذکرهها آمده، نقد میکند و برخی از مواقع نیز نظریات آنها را در مباحثی مانند وحدت وجود، انسان کامل، و چینش نظام هستی رد میکند. هزارجریبی دستاوردهای فلاسفه را قبول نداشته و برای رسیدن به حقیقت، قرآن و روایات را کافی میداند. در نوشتار حاضر نظریات هزارجریبی با ارائۀ شواهد و نمونه، از آثار خطی و چاپی، تبیین، تحلیل و نقد شده است. شیوۀ گردآوری اطلاعات کتابخانهای است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115365_9f1f6b37f18dc6c577f8b2fa913a7037.pdf
2020-08-22
17
37
عرفان
فلسفه
تصوف
محمدکاظم هزارجریبی
علی
قنبریان
ali.ghanbarian@alumni.ut.ac.ir
1
دانشآموخته دکتری مدرسی معارف اسلامی، دانشگاه تهران.
LEAD_AUTHOR
علیرضا
لیاقتی
aliliaghati@yahoo.com
2
کارشناسی ارشد کلام اسلامی، گرایش امامت، بنیاد فرهنگی امامت، قم.
AUTHOR
منابع
1
آقابزرگ تهرانی، محمد محسن (1403). الذریعة الی تصانیف الشیعة، بیروت: دار الاضواء، الطبعة الثالثة.
2
آقابزرگ تهرانی، محمد محسن (1430). طبقات اعلام الشیعة، بیروت: دار احیاء التراث العربی، الطبعة الاولی.
3
ابن الندیم، محمد بن اسحاق (بیتا). الفهرست، بیروت: دار المعرفة، الطبعة الاولی.
4
امین، سید حسن (1408). مستدرکات اعیان الشیعة، بیروت: دار التعارف للمطبوعات، الطبعة الاولی.
5
تنکابنی، محمّد بن سلیمان (1383). قصص العلماء، به کوشش: محمدرضا برزگر خالقی و عفت کرباسی، تهران: علمیفرهنگی، چاپ اول.
6
جهانبخش، جویا (1391). «ملا محمدکاظم هزارجریبی و دو رساله غلوستیزانهاش»، در: مزدکنامه 5: یادبود پنجمین سالگرد درگذشت مهندس مزدک کیانفر، به کوشش: پروین استخری و جمشید کیانفر، تهران: پروین استخری، چاپ اوّل، ص51-110.
7
سبحانی، جعفر (1418). موسوعة طبقات الفقهاء، قم: مؤسسة الإمام الصادق j، الطبعة الاولی.
8
سبحانی، جعفر (1424). معجم طبقات المتکلمین، قم: مؤسسة الامام الصادق j، الطبعة الاولی.
9
شیروانی، زینالعابدین (1315). بستان السیاحة، تهران: چاپخانه احمدی، چاپ اول.
10
قنبریان، علی (1398). تصحیح نسخههای کلامی هزارجریبی و تبیین آرای کلامی ایشان، استاد راهنما: سید مجتبی میردامادی و سید جواد نعمتی، رساله دکتری مدرسی معارف اسلامی، تهران: دانشکده معارف و اندیشه اسلامیِ دانشگاه تهران.
11
کشی، محمد بن عمر (1404). اختیار معرفة الرجال، قم: مؤسسة آل البیت j لاحیاء التراث، الطبعة الاولی.
12
گلچین معانی، احمد (1363). تاریخ تذکرههای فارسی، تهران: کتابخانه سنایی، چاپ دوم.
13
مرعشی نجفی، سید شهابالدین؛ رفیعی علامرودشتی، علی (1385). «الرحلة الکربلائیة: بخش چهارم»، در: میراث شهاب، س12، ش3-4 (45)، ص3-25.
14
معلم حبیبآبادی، محمدعلی (1362). مکارم الآثار در احوال رجال دوره قاجار مشتمل بر تراجم و شرح احوال اعیان رجال علمی زمان قاجاریه از علما و حکما و ...، اصفهان: کمال، چاپ دوم.
15
نوری، میرزا حسین (1412). دار السلام فیما یتعلق بالرؤیا والمنام، بیروت: دار البلاغة، الطبعة الثانیة.
16
هدایت، رضاقلیخان (1336). مجمع الفصحاء، به کوشش: مظاهر مصفا، تهران: امیرکبیر، چاپ اول.
17
هزارجریبی، محمدکاظم (1394). مجموعه آثار محمّدکاظم هزارجریبی: توحیدیة عدلیة، مصحح و محشی: علی قنبریان و علی کریمی، تهران: صبا، چاپ اول.
18
هزارجریبی، محمدکاظم (1395). مجموعه آثار محمّدکاظم هزارجریبی: کاشف العدل اقناعیّة برهانیّة، مصحح و محشی: علی قنبریان و علی کریمی، تهران: صبا، چاپ اول.
19
هزارجریبی، محمدکاظم (1396). پنج رساله از محمّدکاظم هزارجریبی: محک النبیین فی شأن امیر المؤمنینj سلمانیة محک الایمان رافعة التوهم، ناشناخته، تصحیح و تعلیقات: علی قنبریان، تهران: میراث فرهیختگان، چاپ اول.
20
هزارجریبی، محمدکاظم (1397). در مکتب اسلام: تصحیح رساله فواید لطیفه، مصحح و محشی: علی قنبریان، مقدمه: علیرضا لیاقتی، تهران، میراث فرهیختگان، چاپ اول.
21
هزارجریبی، محمدکاظم (1398). سنجش و نقد فلسفه و عرفان: تصحیح رساله منبه المغرورین، مصحح و محشی: علی قنبریان، مقدمه: علیرضا لیاقتی، سفارشدهنده: مؤسسه فرهنگیهنری نوینپژوهش فیاض، تهران: میراث فرهیختگان، چاپ اول.
22
هزارجریبی، محمدکاظم (بیتا الف). تحفة الاخیار، تهران: کتابخانه مجلس شورای اسلامی، شماره بازیابی: 7/4527.
23
هزارجریبی، محمدکاظم (بیتا ب). فواید لطیفه، قم: کتابخانه فیضیه، شماره نسخه: 6/1239.
24
هزارجریبی، محمدکاظم (بیتا ج). منبه الجهّال علی وصف رئیس اهلِ الضلال، تهران: کتابخانه ملی، شماره نسخه: 14321/5.
25
هزارجریبی، محمدکاظم (بیتا د). ناشناخته، تهران: کتابخانه ملّی، شماره نسخه: 32149-5.
26
هزارجریبی، محمدکاظم (بیتا ه). منبِّه المغرورین، تهران: کتابخانه ملّی، نسخه خطی، شماره نسخه: 32149-5.
27
ORIGINAL_ARTICLE
اقسام قدیس در کلیسای ارتدوکس روسی
آموزه قدیس و الاهیات شمایلی مکمل آن از پررنگترین مفاهیم الاهیاتی زندگی مؤمنان ارتدوکس روسی است که در گستره وسیعی از حیات فردی تا زندگی جمعی و آیینهای کلیسایی همراه مؤمنان است. به اعتقاد روسها، قدیسان کسانی هستند که در زندگی به حضرت عیسی تأسی کرده و بسته به وضعیت و موقعیتشان راه مناسب رسیدن به این مقام را یافتهاند و از اینرو شایسته تکریماند. مؤمنان روس میکوشند با تأسی به حضرت عیسی و یاریطلبیدن از قدیسان راه ورود به کلیسای آسمانی را بپیمایند و به خدا تشبه پیدا کنند. از آنجا که هر کس در زندگی موقعیت خاص خود را دارد، راه رسیدن به این مقام نیز میتواند گوناگون باشد. ملائک با قداست خلق شدهاند اما انسانها برای رسیدن به آن باید بکوشند و شایستگیشان را اثبات کنند. قدیسان، که واصلان این طریقاند، از راههای گوناگونی به این مقام رسیدهاند. این گوناگونی راهها سبب شده است روسها قدیسان را به اقسام مختلفی تقسیم کنند که به تعبیری افادهکننده راهی است که فرد قدیس برای رسیدن به این مقام پیموده است. شناخت این راهها و دستهبندی قدیسان بر این اساس، که در کلیسای ارتدوکس روس بسیار رایج است، از ضروریات شناخت صحیح این کلیسا است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115366_bf6a170c41aba419bf1e7a455f33a375.pdf
2020-08-22
39
56
قدیس
کلیسای ارتدوکس روسی
اقسام قدیس
قدیسان دیوانهمسلک
محمد
مدبر چهاربرج
kelkneshin@gmail.com
1
پژوهشگر و دانشآموخته کارشناسی ارشد ادیان ابراهیمی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم.
LEAD_AUTHOR
“Din Uğruna Ilk Ölenler” (1999). Dinler Tarihi Ansiklopedisi, Vol. II, Istanbul.
1
Alfeev, Ilarion (2005). Tainstvo Veri, Kiln: Khristianskaya Jizn.
2
Bilinski, A. V.; (2007). Zakon Bozhij, Petersburg: Satis.
3
Burenin, S. B. (2007). Povedenie v khrame, Rostov-on-Don: Feniks.
4
Chumakova, T. (2007). Pravoslaviye, Petersburg: Pietr.
5
Drozdov, Filaret (2006). Katihizis Pravoslavnoy Tserki, Moscow: Svyato-Troitskaya Sergieva Lavra.
6
Fedotov, G. (2004). Svyatie Drevney Rusi, Petersburg: Satis.
7
Gündüz, Şinasi (1998). Din ve İnanç Sözlüğü, Ankara: Vadi.
8
Jivov, V. M. (1994). Svyatost: Kratki Slovar Agiograficheskikh Terminov, Moscow: Gnozis.
9
Juvenaly, P. (1999). “O Kanonizatsi Svyatikh v Russkoy Pravoslavnoy Tserki”, Kanonizatsiya Svyatikh V XX Veke, Moscow: Sretenskogo Monastery Pub.
10
Korneeva, N. (2005). Azi Drevnerusskoy Ikonopisi, Moscow: Yuni Khudozhnik.
11
Mesheryakova, V. V.; Sadovskova, I. Y.; and others (2006). Pravoslavniy Spravochnik v Pomosh Veruyushemu, Petersburg: VES Pub. Group.
12
Molitva Ko Svyatim Nebesnim Silam: Afonski Akafist Bojestvennim Arhangelem Mihailu I Gavriilu (2005). Minsk: Pravoslavnaya Initsiativa.
13
Ostrovskaya, V. N. (2007). Chudotvornie Obrazi, Moscow: Dukhovnoe Preobrajenie.
14
Pavlovski, V. P. (2006). Osnovi Religiovedeniya, Moscow, Yunitidana.
15
Pestov, N. E. (2006). Osnovi Pravoslavnoy Veri, Kiev.
16
Pomazanski, Mihail (2002). Pravoslavnoe Dogmaticheskoe Bogoslovies, Moscow: Izdatelski Sovet Russkoy Pravoslavnoy Tserkvi.
17
Poselyanin, E. (2007). “Chudo”, Svyatie Moshi, Petersburg: Satis.
18
Skurat, Konstantin Efimovich (2002). O Svyatom Pravoslavii, Moscow: Pro-Press.
19
Talberg, N. D. (2007). Istoriya Ruskoy Tserkvi, Kiev: Obshestvo Lubitelie Pravoslavnoy literature.
20
Tokarev, Sergei Aleksandrovich (2006). Dünya Halklarının Dinler Tarihi, Translator. Rauf Aksungur, Istanbul: Ozan Pub.
21
ORIGINAL_ARTICLE
مسیحیت در آیینه اگزیستانسیالیسم دینی با تأکید بر آرای کیرکگور
عیسیj پرابهامترین فرد در مسیحیت است که این ابهام، هم به دلیل تعارضات موجود در عهد جدید و هم به دلیل آرا و تفاسیر مختلف در قرون بعدی است. شناخت این شخصیت در عصر ما نیز مسئله اندیشمندان و محققان از جمله متفکران اگزیستانسیالیست بوده است. این پژوهش با شیوه تحلیلی و تطبیقی متکفل تبیین این مسئله است که مسیحj در اندیشه فیلسوفان اگزیستانسیالیست، بهویژه کیرکگور، چه کسی است و مسیحیشدن نزد آنها به چه معنا است. هرچند اگزیستانسیالیستها زمینه فکری مشترکی دارند، اما در این موضوع اختلافنظرهای بسیار دارند. از اینرو در اینجا کیرکگور به عنوان پدر اگزیستانسیالیسم و کسی که دغدغه بیشتری در این زمینه دارد، محور این پژوهش قرار میگیرد. نتیجه مشخص این است که کیرکگور با تأکید بر اهمیت ایمان تعریف جدیدی از مسیحیشدن مطرح میکند و معتقد است برای مسیحیشدن باید با تکیه بر ایمان کل وجود خویش را تسلیم مسیح کرد و این متفاوت با مسیحیبودن است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115367_2094670a4c9b40f8df4704c521877720.pdf
2020-08-22
57
73
اگزیستانسیالیسم
مسیح
سورن کیرکگور
ایمان
الاهیات
خلیل
حکیمی فر
kh_hakimifar@theo.usb.ac.ir
1
استادیار گروه ادیان و عرفان، دانشکده الاهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
LEAD_AUTHOR
ابراهیم
نوری
enoori@theo.usb.ac.ir
2
دانشیار گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشکده الاهیات و معارف اسلامی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
AUTHOR
علی
امانی
aliamani2016@yahoo.com
3
دانشآموخته کارشناسی ارشد ادیان و عرفان، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان.
AUTHOR
اندرسون، سوزان لی (1385). فلسفه کیرکگور، ترجمه: خشایار دیهیمی، تهران: طرح نو.
1
بلاکهام، هرولد جان (1368). شش متفکر اگزیستانسیالیست، ترجمه: محسن کریمی، تهران: مرکز.
2
پاپکین، ریچارد (1389). کلیات فلسفه، ترجمه: جلالالدین مجتبوی، تهران: حکمت، چاپ اول.
3
پروتی، جیمز (1373). الوهیت و هایدگر، ترجمه: محمدرضا جوزی، تهران: حکمت.
4
پورمحمدی، نعیمه (1390). ایمان و اخلاق: مقایسه رویکرد الاهیات کرکگور و اشاعره متقدم، قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.
5
سارتر، ژان پل (1357). شیطان و خدا، ترجمه: ابوالحسن نجفی، تهران: کتاب زمان.
6
کاپلستن، فردریک (1387). فردریک نیچه: فیلسوف فرهنگ، ترجمه: علیرضا بهبهانی و علیاصغر حلبی، تهران: زوار.
7
کرنستون، موریس (1350). ژان پل سارتر، ترجمه: منوچهر بزرگمهر، تهران: خوارزمی.
8
کلنبرگر، جی. (1384). کرکگور و نیچه، ترجمه: ابوتراب سهراب و الهام عطاردی، تهران: نگاه.
9
کیرکگور، سورن (1381). ترس و لرز، ترجمه: عبدالکریم رشیدیان، تهران: نی.
10
مارسل، گابریل (1382). فلسفه اگزیستانسیالیسم، ترجمه: شهلا اسلامی، تهران: نگاه معاصر.
11
مککواری، جان (1382). «چهره عیسی مسیح در مسیحیت معاصر»، ترجمه: بهروز حدادی، در: هفتآسمان، س5، ش17، ص205-234.
12
نجفی، رضا (1382). «مسیحیت از نگاه اگزیستانسیالیستی مؤمن»، در: کتاب ماه دین، ش72، ص26-33.
13
ورنو، روژه؛ وال، ژان آندره (1372). پدیدارشناسی و فلسفههای هستبودن، ترجمه: یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
14
هابن، ویلیام (1376). چهار سوار سرنوشت ما، ترجمه: عبدالعلی دستغیب، آبادان: پرسش.
15
هوردرن، ویلیام (1368). راهنمای الاهیات پروتستان، ترجمه: طاطه وس میکائلیان، تهران: علمیفرهنگی.
16
یاسپرس، کارل (1373). عیسی مسیح، ترجمه: احمد سمیعی، تهران: خوارزمی.
17
یاسپرس، کارل (1377). «نظر نیچه درباره تاریخ جهان و انگیزههای مسیحی آن»، ترجمه: عزتالله فولادوند، در: کیان، ش41، ص14-17.
18
Adams, Robert Merrihew (1987). The Virtue of Faith and Other Essays in Philosophical Theology, Oxford: Oxford University Press.
19
Heidegger, Martin (1960). “The Onto-Theo-Logical Nature of Metaphysics”, in: Essays in Metaphysics: Identity and Difference, tr. by K. F. Leidecker, New York: Philosophical Library Inc.
20
Heidegger, Martin (1983). Gesamtausgabe, vol. 40: Einführung in die Metaphysik, Frankfurt: Vittorio Klostermann.
21
Heidegger, Martin (1999). Gesamtausgabe, vol. 39: Hölderlins Hymnen, ‘‘Germanien’’ und ‘‘Der Rhein’’ Frankfurt: Vittorio Klostermann.
22
Kierkegaard, Søren (1848-1849). Armed or my Position as a Christian Athor in Christendom, n.p.
23
Kierkegaard, Søren (1854). Articles From the Fatherland, n.p.
24
Kierkegaard, Søren (1855). The Present Moment, LLC. Washington: Wyatt North Publishing.
25
Kierkegaard, Søren (1959). Either/Or; Garden City, New York: Doubleday.
26
Kierkegaard, Søren (1971). Either or, Vol. Trans. Swenson, D. F. Swenson, L. M. Princeton, N J: Princeton University Press.
27
Kierkegaard, Søren (1985). Johannes Climacus, De Omnibus Dubitandum Est, trans. by Howard and Edna Hong, Princeton: Princeton University Press.
28
Kierkegaard, Søren (1987). Philosophical Fragements, Princeton: Princeton University Press.
29
Kierkegaard, Søren (1992). Concluding Unscientific Postscript to Philosophical Fragments, trans. by Howard and Edna Hong, Princeton: Princeton University Press.
30
Kierkegaard, Søren (1993). “An Occasional Discourse”, Part 1 of Upbuilding Discourses in Various Spirits, n.p.
31
Kierkegaard, Søren (1998). The Point of View, Princeton: Princeton University Press.
32
Kirmmse, Bruce (1996). Encouenters with Kierkegaard: a Life Seen by His Contemporaries, Princeton: Princeton University Press.
33
Roberts, David (1957). Existentialism and Religious Belief, New York: Oxford University Press.
34
Sartre, Jean-Paul (1965). “The Living Gide” in: Situations, tr. Benita Eisler, New York: Braziller.
35
Sartre, Jean-Paul (1977). Existentialism and Humanism, tr. Philip Mairet, London: Methuen, Shift in Catholic Christology, Theological Studies 55.
36
ORIGINAL_ARTICLE
یونگ و فلسفه یوگا: روانکاوی و خویشتنکاوی
چگونه میتوانیم با الگوگرفتن از گوروها و تجسمهای الاهیای که جریان روشنبینی را پیش روی ما قرار میدهند، ارتقای اخلاقی و احساسی داشته باشیم، در حالی که یوگا بر نظریه اثباتِناپذیر تناسخ استوار است و هدف نهاییاش، که نابودی هویت شخصی است، با طبیعت اولیه ما سر ناسازگاری دارد؟ نویسنده در این مقاله میکوشد از سویی با تحلیل فلسفه یوگا و مراتب «خود» و از سوی دیگر با توسل به یونگ، که به زبان کهنِ اوپهنیشدها دنیای درونی «خود» را به اندازه همه عالم میداند، این تناقض را حل کند. یونگ نشان میدهد که چگونه مایههای اسطورهای باستانی، که کارکرد خود را در ذهن بیماران غربِ مدرن ادامه میدهند، در فرآیند تفرد حل میشوند.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115368_ee1da158dde97f3707b0aa0ba56f46a5.pdf
2020-08-22
75
88
یونگ
یوگا
روانشناسی
روانکاوی
محمدحسین
شیخ شعاعی
tarhe4@gmail.com
1
دانشجوی دکتری تصوف و عرفان اسلامی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم.
LEAD_AUTHOR
Jung, C. G. (1962). Commentary on the Secret of the Golden Flower, Harcourt Brace Jovanovich.
1
Jung, C. G. (1977). Symbols of Transformation, Princeton: Princeton University Press.
2
Jung, C. G. (1976). Psychological Types, Princeton: Princeton University Press.
3
The Yoga Sutras of Patanjali (YS) (2012). Integral Yoga Publications.
4
Virupakshananda, Swami (2010). Tarkasangraha, Sri Ramakrishna Math.
5
ORIGINAL_ARTICLE
خردهقطعات ایرانی میانه: «قصه پنج برادر»
این مقاله درباره داستان پنج برادر در دو قطعه دستنویس سغدی است. البته دو حکایت درباره پنج برادر یکی به زبان پارتی و دیگری به زبان سغدی وجود دارد. در داستان سغدی، دیو برادران را یکی از پس از دیگری میکشد، اما برادر جوانتر بر دیو پیروز میشود. همچنین، در ادامه داستان چنین آمده است که این برادران پنج بودا و رسولانی هستند که ارواح را طی هفت دوره به بهشت هدایت میکنند. درباره رسولان بهکاررفته در داستان باید گفت ادبیات مانوی به چهار رسول اشاره میکند که نخستین آنها آدم یا شیث است؛ اما درباره هفت دوره بهکاررفته در داستان هیچ شاهدی وجود ندارد و شاید بتوان آن را در سنتهای زرتشتی یا بودایی جستوجو کرد. این مقاله در صدد روشنکردن و مشابهتیابی پنج رسول و هفت دوره در دیگر متون است.
https://haftasman.urd.ac.ir/article_115369_9063132a831e807f3ba922b328975d50.pdf
2020-08-22
89
108
داستانهای مانوی
قطعات سغدی
پنج رسول
پنج بودا
پنج برادر
اندرزهای اخلاقیمانوی
فهیمه
زعفرانی
fazafarani@gmail.com
1
دانشجوی دکتری ادیان ایرانی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم.
LEAD_AUTHOR
Andreas, F. C.; Henning, W. B. (1934). "Mitteliranische Manichaica aus Chinesisch-Turkestan III", SbPAW, PH, pp. 846–912.
1
Asmussen, J. P. (1965). Xuāstwānīft. Studies in Manichaeism, Acta Theologica Danica 7 (Copenhagen).
2
Böhlig, A.; Asmussen, J. P. (1980). Die Gnosis. III. Der Manichäismus (Zürich-München).
3
Cereti, C. (1995). The Zand ī Wahman Yasn: A Zoroastrian Apocalypse, Serie Orientale Roma 75 (Roma).
4
Clark, L. (1982). "The Manichean Turkic Pothi-Book", Altorientalische Forschungen 9: 145–218.
5
Colditz, I. (1987). "Bruchstücke manichäisch-parthischer Parabelsammlungen", Altorientalische Forschungen 14.2: 274–313.
6
Dschi Hiän-lin (1943). "Parallelversionen zur tocharischen Rezension des Punyavanta-Jātaka", ZDMG 97=N.F. 22: 284–324.
7
Durkin-Meisterernst, D. (2004). Dictionary of Manichaean Middle Persian and Parthian, Corpus Fontium Manichaeorum: Subsidia; Dictionary of Manichaean Texts, Vol. III, Part 1 (Turnhout).
8
Gardner, I. (1995). The Kephalaia of the Teacher: the edited Coptic Manichaean Texts in translation with commentary, Nag Hammadi and Manichaean Studies 37 (Leiden).
9
Geng Shimin, H.-J. Klimkeit; Laut, J. P. (1989). "Die Geschichte der drei Prinzen: Weitere manichäische Fragmente aus Turfan", ZDMG 139: 329–345.
10
Gulácsi, Zs. (2001). Manichaean Art in Berlin Collections: A Comprehensive Catalogue of Manichean Artifacts Belonging to the Berlin State Museums of the Prussian Cultural Foundation, Museum of Indian Art, and the Berlin-Brandenburg Academy of Sciences, desposited in the Berlin State Library of the Prussian Cultural Foundation, Corpus Fontium Manichaeorum: Series Archaeologica et Iconographica 1 (Turnhout).
11
Haarbrücker, T. (1850). Religions partheien und Philosophenschulen (Schahrastani’s Kitab al -milal wa’l-nihal)(Halle).
12
Henning, W. B. (1934). "Ein manichäisches Henochbuch", SbPAW, pp. 27–35.
13
Henning, W. B. (1936). "Sogdische Miszellen", BSOS 8: 583–588.
14
Henning, W. B. (1937). Ein manichäisches Bet- und Beichtbuch, APAW 1936, Nr. 10 (Berlin).
15
Henning, W. B. (1943). The Book of the Giants, BSOAS 11.1: 52–74.
16
Henning, W. B. (1944). The Murder of the Magi, JRAS 1944: 133–144.
17
Henning, W. B. (1945). Sogdian Tales, BSOAS 11.3: 465–487.
18
Hertel, J. (1914). Das Pañjatantra: seine Geschichte und seine Verbreitung (Leipzig/Berlin).
19
Kasai, Y. (2004). "Ein Kolophon um die Legende von Bokug Kagan", Studies on the Inner Asian Languages 19: 1–25.
20
Le Coq, A. v. (1923). Die buddhistische Spätantike in Mittelasien, II: Die manichäischen Miniaturen (Berlin).
21
Lüthi, M. (1979). Bruder, Brüder, Enzyklopädie des Märchens, K. Ranke et al., eds. (Berlin), col. 844–861.
22
Nagel, P. (1974). "Bemerkungen zum manichäischen Zeit- und Geschichtsverständnis", Studia Coptica, Berliner byzantinische Arbeiten 45, P. Nagel, ed. (Berlin), pp. 201–214.
23
Ranke, K. (1979). Brüder, die behenden B., Enzyklopädie des Märchens, K. Ranke et al., eds. (Berlin), col. 868–871.
24
Reck, Ch. (2007). "Die Bekehrung einer Christin zum manichäischen Glauben? Probleme bei der Interpretation eines fragmentarischen Textes", Inkulturation des Christentums im Sasanidenreich, A. Mustafa and J. Tubach with S. W. Vashalomidze, eds. (Wiesbaden), pp. 55–70.
25
Reeves, J. C. (1996). Heralds of That Good Realm: Syro-Mesopotamian Gnosis and Jewish Traditions, Nag Hammadi and Manichaean Studies 41 (Leiden).
26
Sachau, E. (1879). The Chronology of Ancient Nations (London).
27
Schmidt-Glintzer, H. (1987). Chinesische Manichaica. Mit textkritischen Anmerkungen und einem Glossar, Studies in Oriental Religions 14 (Wiesbaden).
28
Sieg, E. (1943). "Übersetzungen aus dem Tocharischen", APAW, Nr. 16, (Berlin), pp. 18–20.
29
Sims-Williams, N. (1981). "The Sogdian fragments of Leningrad", BSOAS 44.2: 231–240.
30
Skjærvø, P. O. (1996). Zarathustra in the Avesta and in Manicheism. Irano-Manichaica IV, with a contribution by Peter Zieme, La Persia e l’Asia Centrale da Alessandro al X secolo: convegno internazionale, roma, 9–12 novembre 1994, Accademia Nazionale dei Lincei. In Collaborazione con l’Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente, Atti dei Convegni Lincei 127 (Roma), pp. 597–628.
31
Smagina, E. B. (1992). "Die Reihe der manichäischen Apostel in den koptischen Texten", Studia Manichaica: II. Internationaler Kongreß zum Manichäismus, 6.–10. August 1989, St. Augustin/Bonn, Studies in Oriental Religions 23, H.-J. Klimkeit, ed. (Wies- baden), pp. 356–366.
32
Sundermann, W. (1973). Mittelpersische und parthische kosmogonische und Parabeltexte der Manichäer mit einigen Bemerkungen zu Motiven der Parabeltexte von Friedmar Geissler, Berliner Turfantexte4 (Berlin).
33
Sundermann, W. (1985). Ein manichäisch-soghdisches Parabelbuch, Berliner Turfantexte 15 (Berlin).
34
Sundermann, W. (1986). "Bruchstücke einer manichäischen Zarathustralegende", Studia Grammatica Iranica. Festschrift für Helmut Humbach, Münchner Studien zur Sprachwissenschaft, n. F., Beiheft 13, R. Schmitt and P. O. Skjærvø, eds. (München), pp. 461–482.
35
Sundermann, W. (1989). "Bahman Yašt", Encyclopædia Iranica, vol. 3, pp. 492a–493b.
36
Sundermann, W. (1992). Der Sermon vom Licht-Nous. Eine Lehrschrift des östlichen Manichäismus. Edition der parthischen und soghdischen Version, Berliner Turfantexte 17 (Berlin).
37
Sundermann, W. (1994). "Eva illuminatrix", Gnosisforschung und Religionsgeschichte: Festschrift für Kurt Rudolph zum 65. Geburtstag, H. Preissler and H. Seiwert, eds. (Marburg), pp. 317–327.
38
Sundermann, W. (1997). Der Sermon von der Seele: Eine Lehrschrift des östlichen Manichäismus. Edition derparthischen und soghdischen Version mit einem Anhang von Peter Zieme: Die türkischen Fragmente des “Sermons von der Seele”, Berliner Turfantexte 19 (Turnhout).
39
Sundermann, W. (2005). "Was the Ārdhang Mani’s Picture-Book?" Il Manicheismo. Nuove prospettive della ricerca. Atti del quinto congresso internazionale di studi sul manicheismo, dipartimento di Studi Asiatici, Università degli Studi di Napoli “L-Orientale”, Napoli, 2–8 Settembre 2001, Manichaean Studies 5, Aloïs van Tongerloo and Luigi Cirillo, eds. (Turnhout), pp. 373–384.
40
Troje, L. (1925). Die Dreizehn und die Zwölf im Traktat Pelliot (Dogmen in Zahlenformeln): Ein Beitrag zu den Grundlagen des Manichäismus (Leizpig).
41
Wilkens, J. (1999/2000). "Ein manichäisch-türkischer Hymnus auf den Licht-Nous", Ural-Altaische Jahrbücher, N.F. 16: 217–231.
42
Wilkens, J. (2003). "Indiens Beitrag zur Erzählungsliteratur der zentralasiatischen Mani-chäer", Indien und Zentralasien: Sprach- und Kulturkontakt. Vorträge des Göttinger Symposions vom 7. Bis 10. Mai 2001, Veröffentlichungen der Societas Uralo-Altaica 61, S. Bretfeld und J. Wilkens, eds. (Wiesbaden), pp. 239– 258.
43
Wurst, G. (1994). "Zur Bedeutung der “Drei-Zeiten”-Formel in den koptisch-manichäischen Texten von Medinet Madi", Peregrina Curiositas: Eine Reise durch den orbis antiquus. Zu Ehren von Dirk Van Damme, Novum Testamentum et Orbis Antiquus 27, A. Kessler, ed. (Göttingen), pp. 167–179.
44