مقالة حاضر ترجمة مقالة «فر/فرّه» از دایرةالمعارف ایرانیکا است. نویسندة آن یکی از متخصصان معروف در رشتة فرهنگ و زبانهای باستانی است و تاکنون چندین اثر از این شرقشناس ایتالیایی به زبان فارسی ترجمه شده است. این مقاله یکی از جامعترین منابعی است که در مورد مفهوم «فر» در ایران باستان نوشته شده است. این کلمه که به صورتهای مختلف به کار رفته است، بر مبنای محتملترین ریشهشناسی و نیز کارکرد معنایی آن، به معنای «شکوه» است. این واژه که همچنان در زبان فارسی به کار میرود در سرود ملی ایران نیز به کار رفته است؛ همچنین در فلسفة شیخ اشراق، در اصطلاح «خرّة کیانی» مشاهده میشود. در این مقاله ریشههای زبانشناختی و سیر تحول این کلمه و معنای لغوی و اصطلاحی آن بررسی شده است.